"Wrona" - portal historyczny Andrzejewa

płk Kazimierz Pluta - Czachowski

 

           Kazimierz Józef Pluta – Czachowski ur. się w Kozłowie, jako syn Wincentego i Tekli. Od roku 1909 uczył się w szkole handlowej w Kielcach. W 1910 zaczął działalność w tajnym skautingu, gdzie z czasem został zastępowym. Działał również w „Zarzewiu”. W sierpniu 1914r. wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo pełnił funkcję dowódcy w I batalionie 5 pp. ( pułku piechoty ). Następnie w 1 pp. W roku 1916 przebywał na kursie w szkole telefonistów przy Komendzie Legionów Polskich. Rok później odkomenderowany na kurs oficerski do Zambrowa. W roku 1818 został, na krótko aresztowany przez żandarmerię austriacką i osadzony w więzieniu w Olkuszu. Trzy miesiące później mianowany został podchorążym. W listopadzie tego samego roku został współorganizatorem 25 pp., w którym dowodził jednym z plutonów, a potem kompanią. Wkrótce adiutant III batalionu 149 Pułku Strzelców Konnych. W czasie III Powstania Śląskiego w 1921r., wraz z oddziałem ochotników, przybył na Śląsk. Pełnił wtedy funkcję oficera łącznikowego między dowództwem Powstania, a sztabem 7 DP ( Dywizji Piechoty ) w Częstochowie.

Między sierpniem 1921r., a lutym roku następnego przebywał w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie. Następnie dwa miesiące w Poznańskiej Szkole Wojskowej Gimnastyki i Sportów. W tym czasie awansował do stopnia porucznika i pełnił funkcję instruktora w Komendzie Uzupełnień w Piotrkowie Trybunalskim. W 1924 roku otrzymał świadectwo dojrzałości i otrzymał kolejny awans. Tym razem na stopień kapitana. W roku 1925 objął dowództwo nad jedną z kompanii w 25 pp. Naukę na studiach podjął na jesieni roku następnego, a po ich ukończeniu został przydzielony do sztabu 7 DP. W roku 1932 awansował na stopień majora dyplomowanego i przez kolejne dwa lata piastował stanowisko inspektora Państwowego Urzędu WF i PW. Jednocześnie pełnił też funkcję szefa sztabu i zastępcy komendanta głównego w Związku Strzeleckim. Od maja 1934r. dowódca I batalionu 85 pp. w Nowowilejce. Od XI 1936r. szef Oddziału Wyszkolenia Korpusu Ochrony Pogranicza. 19. III. 1939r. awansowany do stopnia ppłk dypl. Został szefem sztabu w 18 DP, która weszła w skład Samodzielnej Grupy Operacyjnej ( SGO ) „Narew”.

We wrześniu wybuchła wojna. Dywizja po wielu bojach, została rozbita w bitwie pod Andrzejewem ( 12 – 13 IX 1939r. ). Ranny wcześniej płk. Kossecki wydał mu rozkaz, aby Dywizja się nie poddała. Ma wytrwać do nocy, a potem przebijać się przez pierścień okrążenia małymi grupkami, a nawet pojedynczo. Grupa dowodzona przez ppłk Pluta – Czachowskiego ( ok. 300 osób ) udała się w kierunku Przeździecka – Warchoł, gdzie została rozbita, a on sam ranny. Około 60 osób dołączyło później do ppłk Stanka i w pobliżu Radzynia weszła w skład 41 DP. 26 IX nawiązał w Lublinie kontakt z majorem rezerwy K. Kierkowskim i włączył się w działalność konspiracyjną na terenie kraju. Był współorganizatorem tworzącej się właśnie Organizacji Orła Białego, w której objął stanowisko kierownika Wydziału Wojskowego i Walki Czynnej z siedzibą w Krakowie. W 1940 roku oficer sztabowy Obszaru IV Krakowsko – Śląskiego ( zastępca komendanta obszaru Tadeusza „Bora” Komorowskiego ). W roku 1941 przeniesiony do Komendy Głównej ( KG ) Związku Walki Zbrojnej ( ZWZ ) w Warszawie. Objął tam stanowisko szefa Oddziału V ZWZ oraz zastępcy szefa sztabu KG ZWZ/AK ds. technicznego dowodzenia i łączności. 20 III 1943r. mianowany pułkownikiem dyplomowanym. W roku 1944 brał udział w Powstaniu Warszawskim. Ciężko ranny w wyniku zbombardowania gmachu PKO przy ul. Świętokrzyskiej. Dostał się do obozu przejściowego w Pruszkowie, a następnie wywieziono go do obozu w Braunschweig. Potem przebywa na robotach przymusowych w Wendeffen, skąd został zwolniony ze względu na zły stan zdrowia. Po powrocie do kraju nawiązał kontakt z KG Okręgu Armii Krajowej Śląsk. W styczniu 1945r. został aresztowany i internowany w Kazachstanie. W grudniu powrócił do Ojczyzny i osiedlił się w Warszawie. Razem z płk Gorazdowskim i płk Mazurkiewiczem prowadził „Bazar Krajowy”. Po aresztowaniu w roku 1949 i długotrwałym śledztwie został skazany na 15 lat więzienia. Więziony w Zakładzie Karnym Warszawa I na Mokotowie, a następnie w Centralnym Więzieniu Karnym w Rawiczu. 5 listopada 1955 roku otrzymał zwolnienie warunkowe ze względu na zły stan zdrowia. Zrehabilitowany w 1956r. Od 1967 na rencie specjalnej dla zasłużonych. 7 września 1978r. Zespół Historyczny 18 Dywizji Piechoty Ziemi Łomżyńskiej, pod przewodnictwem płk. dypl. Kazimierza Pluta – Czachowskiego, przekazał Szkole Podstawowej w Andrzejewie odznakę, która była nadawana żołnierzom 18 DP, zwanej „żelazną” i „nieugiętą”, za udział w walkach o niepodległość Ojczyzny. Przez wiele lat płk. Pluta – Czachowski prowadził poszukiwania płk. Stefana Kosseckiego. Jego śledztwo zaprowadziło go do przekonania, że dowódca 18 DP podzielił los Polskich oficerów zamordowanych przez Sowietów w takich miejscach kaźni, jak Katyń, Bykownia, Miednoje, czy Kuropaty. Odznaczony między innymi Krzyżem Virtuti Militari kl. V i IV, Krzyżem Walecznych ( siedmiokrotnie ), Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta, Srebrnym Krzyżem Zasługi. Zmarł w Warszawie 5 VIII 1979 roku.