Płk Jan Władysław Chylewski
Jan Chylewski urodził się 27 VI 1891r. w Wielkich Łąkach, jako syn Adama i Antoniny.
W roku 1912 otrzymał świadectwo maturalne, po czym podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Berlinie. Późniejsze losy Chylewskiego, związane są już ze służbą wojskową. Ukończył czterotygodniowy kurs w Szkole Artylerii w Toruniu, 4-tygodniowy kurs na ciężkich kulomiotach i 10- tygodniowy kurs balonowy.
Od sierpnia 1914r., przez lata pierwszej wojny światowej, służył w armii niemieckiej. 31 XII 1917r. otrzymał mianowanie oficerskie na stopień ppor. artylerii.
W grudniu przystąpił do działań wojskowych, związanych z wybuchem powstania wielkopolskiego.
W styczniu 1918r. przydzielony został do polskiego 17 dywizjonu artylerii ciężkiej (później przemianowanym na 17 pac). Brał m.in. udział w bitwach pod Szubinem i Kowalewkiem, a później w walkach z Ukraińcami.
W wojnie polsko – bolszewickiej brał udział w kontrofensywie przeciw bolszewikom aż do lata 1920r.
"30 maja 1920 r. został przydzielony ze swoją baterią do grupy piech. kpt. Nowaczyńskiego. Po zajęciu przez piechotę przyczółka mostowego w m. Krzywicze urządził natychmiast posterunek obserwacyjny na wieży kościoła, nie zwracając uwagi na to, że artyleria nieprzyjaciela sypie granat za granatem w najbliższe okolice kościoła. Widząc, że piechota nasza nie mogła poruszyć się naprzód, ponieważ nie pozwalały na to kaemy nieprzyjaciela, kierując osobiście ogniem swych haubic, kilkoma celnymi strzałami unieszkodliwił je. Obserwując, że nieprzyjaciel przygotowuje w pobliskich wioskach znaczne siły do kontrataku, skierował ogień swych haubic w tym kierunku, w wyniku czego gromadzące się kolumny nieprzyjaciela rozpierzchły się w panice. W międzyczasie artyleria nieprzyjaciela kierowała ogień na wieżę kościoła. Mimo, że szrapnele pękały w pobliżu okna wieży, z którego kierował ogniem, por. Chylewski nie opuścił stanowiska, lecz spokojnie kierował dalej ogniem swych dział. Stwierdzając, skąd strzela bateria nieprzyjaciela, ostrzelał ją i zmusił do milczenia. Za czyny te odznaczony został Orderem Virtuti Militari 5 kl. nr 4725." – cytat za: „Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich”
Po zakończeniu działań zbrojnych, otrzymał przydział do 17 pułku artylerii ciężkiej, a później (25 VIII 1925r.) przeniesiony został do dywizjonu Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii w Śremie. W latach 1927 – 30r. służył w Wołyńskiej Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii (WSPRA), w garnizonie Włodzimierz Wołyński. Jako dowódca dywizjonu.
26 IX 1929r zawarł związek małżeński z Marią Leokadią Zielińską. Opinia ppłk Ząbkowskiego, komendanta WSPRA z tego okresu na temat majora Chylewskiego, prezentuje się tak:
„Wzór bardzo prawego, wyrobionego charakteru i wybitnych zalet osobistych. Doskonale przygotowany oficer. Nadzwyczajna skrupulatność, metodyczność i pilność. Wysokie zdolności kierownicze. Osiągnięte wyniki pracy doskonałe. Towarzysko bez zarzutu. Fizycznie wyrobiony, krępy, ruchliwy, przed frontem prezentuje się dobrze. Wybitny oficer.”
W 1931, już jako major artylerii, objął stanowisko dowódcy dywizjonu i kwatermistrz w 8 pac w Toruniu.
W roku 1934, jako zastępca dowódcy 2 pac otrzymał awans do stopnia podpułkownika.
Od roku 1934 do 1937, pełnił służbę w 2 pac w Chełmie, aż 2 VIII 1937r. objął stanowisko komendanta Mazowieckiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Gen. Józefa Bema w Zambrowie. Był to świeżo utworzony, trzeci tego typu ośrodek w kraju. Ppłk Chylewski pełnił w nim funkcję komendanta, do końca istnienia Szkoły. Plany rozwoju MSPRA pokrzyżował wybuch wojny. Kadra oficerska Szkoły wyjechała z Zambrowa w pierwszych dniach września 1939r. Odesłano ich, wraz z wykładowcami do Włodzimierza Wołyńskiego. Niestety, wkrótce okazało się, że niebezpieczeństwo czai się tez za wschodnia granicą Polski. Ppłk Chylewski, wraz z tysiącami innych oficerów, pojmany został przez agresorów sowieckich. Osadzony został w obozie Starobielskim, a następnie zamordowany przez Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych (NKWD) i zakopany w Piatichatkach.
Od czerwca 2000r. spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007r. ppłk Chylewski awansowany został pośmiertnie do stopnia pułkownika.
Ordery i odznaczenia płk Jana Chylewskiego:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari Nr 4725 (1922)
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie (po raz pierwszy w 1921)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
