Rocznik Ostrowski

Dzisiaj polecam Rocznik Ostrowski. Rocznik można sobie pobrać, albo poczytać w Internecie, za pośrednictwem strony ostrowskiego stowarzyszenia "Ludzie z pasją". Oto link: Ludzie z Pasją.

Poniżej prezentuję fragment tekstu Bartosza Zakrzewskiego, dotyczącego postaci generała Józefa Kosseckiego:

"Stefan Kossecki urodził się dnia 27 listopada 1889 r. we wsi Sawińce w powiecie Kamienieckim w guberni podolskiej w zaborze rosyjskim. Pochodził ze starej szlacheckiej rodziny Kosseckich herbu Rawicz, mieszkającej w majątku Sawińce koło Kamieńca Podolskiego. Jego rodzicami byli Konrad i Maria z Owsińskich. 12 stycznia 1890 r. został ochrzczony.

Młodość spędził na Podolu. Od 1904 r. do 1911 pobierał nauki w Technikum Agronomicznym w Kamieńcu Podolskim. W czasie pobytu w Kamieńcu uczestniczył w działalności w tajnej organizacji młodzieżowej „Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej” jako członek organizacji. Po ukończeniu szkoły w Kamieńcu Podolskim w 1911 r. rozpoczął służbę w armii rosyjskiej. Służył w 13. Pułku Strzelców Pieszych. W 1912 r. zdał egzamin oficerski w szkole w Odessie i otrzymał awans na pierwszy stopień oficerski – chorążego, po czym przeszedł do rezerwy. Oficerem carskiej armii był także jego brat por. Stanisław Kossecki.

W rezerwie nie pozostawał długo gdyż w 1914 r. wybuchła Wielka Wojna, w której wziął udział służąc w armii carskiej. Był dowódcą kompanii, z czasem batalionu w 284. Węgrowskim Pułku Piechoty. Równolegle prowadził działalność niepodległościową i 1914 r. wstąpił do konspiracyjnego Związku Walki Czynnej. 8 stycznia 1915 r. został ciężko ranny podczas walk pod Kirlibabą (obecnie Cârlibaba w Rumunii) podczas kampanii na Bukowinie, w wyniku czego stracił prawą rękę. W grudniu 1915 r. złożył podanie o przeniesienie do brygady strzelców polskich. Po rocznej rekonwalescencji w 1916 r. z własnej woli wrócił na front. Za waleczność otrzymał kolejne awanse – aż do stopnia sztabskapitana, oraz rosyjskie odznaczenia bojowe: m.in. Złoty Oręż Krzyża Św. Jerzego „Za Waleczność”. Po wybuchu rewolucji w Rosji z kompanią żołnierzy-Polaków sformowaną w Odessie wstąpił do 7 pułku strzelców polskich formującego się w miejscowości Zubcow, w guberni Twerskiej. Zajmował się w nim pracą oświatową mającą na celu m.in. wyeliminowanie elementów bolszewickich spośród osób zgłaszających się do służby w polskich oddziałach. 16 września 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji formowanego w rejonie Mińska i Bobrujska, dowodzonego przez gen. Józefa Dowbora - Muśnickiego. W 7 pułku strzelców polskich pełnił funkcję dowódcy kompanii i funkcję dowódcy legii podchorążych. W szeregach tego Korpusu walczył z bolszewikami. Za udział w bitwie pod Rohaczewem, w której dowodząc kompanią Legii Podchorążych odparł atak kilkunastokrotnie.

liczniejszych oddziałów bolszewickich, oraz udział w ataku na Żłobin i jego późniejszej obronie, w 1922 r. został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Wniosek o odznaczenie Orderem Virtuti Militari V klasy złożono w Bydgoszczy 5 sierpnia 1922 r. Stefan Kossecki był wówczas majorem, wykładowcą, komendantem szkoły oficerskiej dla podoficerów w Poznaniu.

Szczegółowy opis czynów spod Rohaczewa przedstawiał się następująco: „... Na czele plutonu Legii Podchorążych [Stefan Kossecki] wysłany zostaje wraz z 1 Legionem Oficerskim pod dowództwem ppłk (obecnie generała) Konarzewskiego pod Tuszczycę dla wstrzymania bolszewickiego natarcie pod Rohaczew. W walce tej przyczynia się do odparcia ataków paru pułków bolszewicko-tatarskich. Przy obronie Rohaczewa dowodzi Kompanią Legii Podchorążych. Bierze udział w ataku na Żłobin wykazując wielkie doświadczenie bojowe. Osobiście prowadzi do ataku podchorążych, którzy mimo braku poparcia przez 4 pułk strzelców rzucili się z nim do ataku, odpierając następnie bolszewików ze st. Żłobin1.” Dowódca 1 Dywizji Strzelców w I korpusie Polskim na Wschodzie gen. Gustaw Ostapowicz potwierdzał: „Wniosek popieram gorąco i proszę o nagrodzenie orderem V.M. V klasy.”