"Wrona" - portal historyczny Andrzejewa

Jan Kazimierz Piętka

 

 

       Syn Hipolita Piętki i Hanny Dąbrowskiej, właścicieli majątku Podjanowie w bezpośrednim sąsiedztwie Andrzejewa. Po ukończeniu Szkoły Elementarnej i Gimnazjum rodzice wyprawili go w podróż do jednej z najlepszych wówczas uczelni świata w Dorpacie (obecnie Tartu na terenie Estonii), gdzie ukończył studia farmaceutyczne. Jeszcze w czasie nauki został członkiem patriotycznej Polskiej Korporacji Akademickiej „Lechicja” (pierwotnie Korporacja „Znicz”), której motto brzmiało „doctrina ac labore ad victoriam” („nauką i pracą do zwycięstwa”).

Po ukończeniu studiów zamieszkał w Rostowie nad Donem, gdzie otworzył aptekę i skład apteczny. Tutaj też poznał swoją przyszłą małżonkę, Wandę Trębaczkiewicz, z którą miał dwoje dzieci. Pierwszym dzieckiem Piętków była córka Stanisława. Urodziła się w 1911r. i zmarła w 1912. W roku 1913 urodziło się drugie dziecko, tym razem syn, któremu nadano imię Andrzej. Po kilku latach pracy Jan Kazimierz stał się właścicielem teatru miejskiego oraz kilku kamienic. Był również współwłaścicielem niewielkiej przystani (stanicy) w Konstantynowie, a także pływającego po Donie parostatku.

Począwszy od 1914r., na przestrzeni kilku lat miało miejsce w Rosji kilka ruchów rewolucyjnych. Rewolucje i wojna domowa w Rosji pochłonęła dorobek J. Kazimierza Piętki. Do tego w 1919r. zainicjowano działania wojenne, które w rezultacie zakończyły się wojną polsko – bolszewicką. W 1923r., wraz z żoną i synem, J. K. Piętka powrócił do Polski. Początkowo zamieszkał w Mińsku Mazowieckim, później w Warszawie i ostatecznie w Legionowie, gdzie został współwłaścicielem apteki. Często odwiedzał rodzinny folwark Podjanowo, angażując się w sprawy gospodarstwa. Prawdopodobnie właśnie za jego namową utworzono sad, w którym posadzono 365 drzew, tyle ile dni w roku. Był również inicjatorem wielu innych ciekawych pomysłów, które wyróżniały folwark spośród innych.  Najwyraźniej Czesław Piętka miał zaufanie do młodszego brata, skoro pozwalał na realizację przeróżnych, nowatorskich przedsięwzięć.

Jan Kazimierz Piętka zmarł w roku 1944 i pochowany został na cmentarzu powązkowskim w Warszawie. W roku 1953 zmarła również Wanda Piętka.

Syn Jana Kazimierza, Andrzej ukończył studia medyczne. W 1943r., jako żołnierz Armii Krajowej, poślubił Marię Prawdzic – Gołębiowską, również lekarkę, która urodziła mu troje dzieci; Jana (ur. 1944r.), Annę Marię (ur.1947r.) i Dorotę Zofię Wandę (ur. 1951r.). Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim ‘44r., a po zakończeniu działań wojennych był wieloletnim pracownikiem Stołecznego Centrum Rehabilitacji w Konstancinie - Jeziorna. Oddany sprawie działacz kombatancki i społecznik. Wzorem swoich przodków,  pasjonat myślistwa. Tak jak ojciec, należał do Korporacji „Lechicja”, która w 1921r. przeniosła swoją siedzibę do Warszawy. Zmarł w 2004r.

 

Na fotografii grób rodzinny Piętków herbu Pomian w Andrzejewie.