top of page

Siostry Służki Najświętszej Marii Panny Niepokalanej

 

          Zgromadzenie Sióstr Służek NMP Niepokalanej zostało założone przez bł. Honorata Koźmińskiego 7 października 1878 roku, czyli tuż po upadku powstania styczniowego. Był to bardzo trudny okres. Władze carskie w ramach represji za poparcie powstania przez wielu księży zakonnych, braci i kleryków postanowiły zlikwidować wszystkie klasztory. 8 listopada 1864 roku cesarz Aleksander II Romanow wydał ukaz kasacyjny. Do likwidacji przeznaczono ponad 100 klasztorów. Pozostałe podzielono na etatowe oraz ponadetatowe, które nie mogły przyjmować nowicjuszy. W ten sposób w ciągu trzydziestu lat, wszystkie zakony miały przestać istnieć. 

Bł. Honorat Koźmiński przeniknięty troską o dobro rodaków podjął wysiłek ratowania wiary i umocnienia świadomości narodowej Polaków. Według bł. Honorata było to możliwe poprzez dokonanie odrodzenia duchowego, dlatego członkinie służyły ludziom w środowisku wiejskim, zachowując dotychczasowy sposób życia.

            Pomimo trudności założone Zgromadzenie Sióstr Służek z biegiem lat zaczęło się rozwijać. Ok. roku 1907 należało do niego prawie 8500 sióstr. Rocznie zgłaszało się ponad 150 kandydatek. Początkowo siostry przebywały wśród ludu pojedynczo, sporadycznie uczestniczyły w życiu wspólnym („siostry zjednoczone”). Siostry Służki, które żyły we wspólnotach przeważnie służyły Zgromadzeniu jako przełożone i mistrzynie. Z „siostrami zjednoczonymi” współpracowała grupa sióstr nieskładających ślubów, żyjących jako czcicielki św. Franciszka, tzw. „siostry stowarzyszone”. Na początku XX wieku, z woli Stolicy Apostolskiej, Zgromadzenie ukonstytuowało się jako niehabitowa kongregacja zakonna, zachowująca życie wspólnotowe.

            Siostry swoim życiem próbują naśladować Jezusa Chrystusa i Jego Matkę, Ich proste życie. Ojciec Honorat wskazał Niepokalaną Służebnicę Pańską jako wzór do naśladowania – wzór życia całkowicie ukrytego z Chrystusem w Bogu, ale w pełni zaangażowanego w dzieło zbawienia świata. Duchowość Zgromadzenia charakteryzują trzy elementy: duch Maryjny – wsłuchiwanie się wraz z Maryją w Słowo, aby tak jak Ona odpowiadać Bogu. Duch franciszkański – św. Franciszek z Asyżu, rozmiłowany w życiu Niepokalanej Matki                      i w człowieczeństwie Chrystusa, jest Ojcem i Mistrzem Zgromadzenia. Siostry pragną iść przez życie w duchu jego prostoty, pokoju i dobra. Duch służby - Siostry w ukryciu starają się przeżywać swoje powołanie do wyłącznej służby Bogu.

            Dom Generalny Sióstr Służek, przeniesiony z Nowego Miasta nad Pilicą, od roku 1910 znajduje się w Mariówce.  Ma on bardzo długą tradycję, jego początki sięgają roku 1903. Z inicjatywy Ojca Honorata została zakupiona w Mariówce obszerna posesja (ok. 62 ha). Wraz z zaistnieniem w tej miejscowości Zgromadzenia, rozpoczęto działalność oświatową. Jako pierwsza powstała Jednoroczna Szkoła Gospodarczo - Rzemieślnicza, pod nazwą tej szkoły funkcjonował tajny nowicjat. Z biegiem lat powstawały inne szkoły: koniec 1914 roku - tajna Szkoła Ochroniarek (zlikwidowana w 1922), wrzesień 1921 - Żeńskie Seminarium Nauczycielskie z internatem, 1933 - Żeńskie Gimnazjum Ogólnokształcące im. Królowej Jadwigi, a w 1937 - Żeńskie Liceum Ogólnokształcące (działalność gimnazjum i liceum przerwał wybuch II wojny światowej), marzec 1945 - Koedukacyjne Gimnazjum Ogólnokształcące, lata 1947/1948 – Koedukacyjne Liceum Ogólnokształcące, późniejsza Prywatna Koedukacyjna Szkoła Ogólnokształcąca stopnia licealnego im. Królowej Jadwigi w Mariówce (zlikwidowana 30 czerwca 1954 roku wraz ze szkołami zawodowymi). Jak widać Mariówka była ośrodkiem oświaty, wpisała się na stałe w dzieje katolickiego szkolnictwa tego regionu. Nie bez przyczyny nazywana była też „oazą oświaty”. Poza działalnością edukacyjno-wychowawczą Zgromadzenie otwierało się na potrzeby okolicznego środowiska. Siostry Służki dawały schronienie i pożywienie potrzebującym oraz udzielały im pomocy medycznej. Nic więc dziwnego, że wiele sióstr swe pierwsze kroki życia zakonnego stawiało właśnie w Mariówce – macierzystym domu Zgromadzenia. Część członkiń Zgromadzenia wyjechała za granicę: do Białorusi, Francji, Włoch, a nawet na inny kontynent – do Afryki.

            W Polsce istnieją trzy prowincje: Prowincja Sandomierska, Prowincja Płocka oraz najbliższa nam Prowincja Łomżyńska, której Dom Prowincjonalny znajduje się w Łomży. Do Domów Prowincji Łomżyńskiej należą: Andrzejewo, Augustów, Białystok, Długosiodło, Garwolin, Gietrzwałd, Giżycko, Goniądz, Jedlanka, Kadzidło, Kock, Łomża, Łosice, Miastków, Myszyniec, Przygody, Samogoszcz, Siedlce, Sokołów Podlaski, Sokółka, Szumowo, Węgrów, Wojcieszków, Zuzela.  Czym zajmują się Siostry Służki? Przede wszystkim szerzą wiarę i wiedzę religijną. Pracują w przedszkolach i szkołach, gdzie kształtują sumienia chrześcijańskie dzieci, młodzieży i dorosłych. Przygotowują młodzież do odpowiedniego życia w społeczeństwie. Niosą różnorodną pomoc potrzebującym i cierpiącym.

Od 2006 roku w Szumowie istnieje Warsztat Terapii Zajęciowej Zgromadzenia Sióstr Służek NMPN. Warsztat podejmuje działalność na rzecz rehabilitacji zawodowej i społecznej. Siostry przygotowują osoby niepełnosprawne do aktywnego włączenia się w życie społeczne. W Warsztacie znajdują się liczne pracownie: artystyczna, krawiecko-hafciarska, multimedialna, gospodarstwa domowego, poligraficzno-reklamowa, stolarsko-techniczna oraz ogrodniczo-bukieciarska. Osobom biorącym udział w zajęciach zapewniane jest wsparcie psychologiczne oraz kinezyterapia. Poza tym Warsztat bierze czynny udział w wydarzeniach kulturalnych na terenie całego województwa, organizuje wycieczki, spotkania integracyjne, dyskoteki i konkursy. W Warsztacie działa zespół muzyczny i grupa teatralna „Zefirek”.     

Z Andrzejewem związana jest postać Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Gdy na cmentarzu parafialnym pochowano jego matkę i siostrę, opiekę nad grobem zmarłych Kardynał powierzył miejscowemu Zgromadzeniu. 

Od 2016r. dom prowincjalny w Andrzejewie został zlikwidowany i sióstr zakonnych nie ma już w Andrzejewie. 

bottom of page