"Wrona" - portal historyczny Andrzejewa

                                       

                                          Początki historii OSP Andrzejewo

 

 

       Według niektórych źródeł Ochotnicza Straż Pożarna ( wówczas posługiwano się nazwą Straż Ogniowa ) w Andrzejewie zorganizowana została w roku 1908. W wykazach gubernialnych jednak, potwierdzono jej założenie w kilka lat wcześniej – w roku 1902. Była tym samym jedną z pierwszych organizacji tego typu w naszej okolicy. W Czyżewie np. zorganizowano pierwszą jednostkę w 1907r., w Broku w 1910r., a w Zarębach Kościelnych ok. roku 1912. Członkostwo w Straży było zaszczytem, ale i obowiązkiem. Mógł do niej przynależeć jedynie człowiek o „nieskazitelnej opinii”, a za nieobecność na ćwiczeniach groziły kary pieniężne.

Jeden z pierwszych składów liczebnych OSP wynosił 80-ciu strażaków. Tylko część z nich wyposażona była w hełmy. Pozostali musieli zadowolić się czapkami z zielonym, lub czerwonym otokiem. Drewniana remiza wybudowana została na środku parku, a do jej skromnego wyposażenia należało trzy ręczne sikawki, dwanaście beczek na wodę, kilka wiader i bosaków. Sprzęt udało się pozyskać przy współpracy lokalnego społeczeństwa, które przecież w całości było narażone na groźbę wybuchu pożaru. Pierwszym naczelnikiem Andrzejewskiej Straży mianowano Andrzeja Brzozowskiego.

Podczas I Wojny Światowej praktycznie cała osada spłonęła i chociaż drewniana remiza ocalała, to zaginął cały sprzęt gaśniczy.

Kolejna wojna, tym razem z bolszewizmem przeszkodziła w ponownym odtworzeniu straży, co nastąpiło dopiero w roku 1922. Na czele jednostki stanął Stanisław Zysik. Stan liczebny ochotników wyniósł 64 osoby. Na czele Zarządu stanął ks. kan. Paweł Rozpędowski. W celu zgromadzenia funduszy na zakup niezbędnego sprzętu w parku parafialnym organizowano majówki. Występował na nich m. in., zainicjowany i prowadzony przez grono nauczycielskie, amatorski zespół teatralny OSP. Coroczne kwesty, które jednocześnie wzbogacały życie kulturalne miejscowości, spowodowały dynamiczny rozwój OSP Andrzejewo. Do 1932r. zakupiono: sikawkę motorową, 300 metrów węża, sikawkę ręczną, siedem beczek dwukołowych, wóz – platformę, wiadra, liny i bosaki. Dodając do tego mundury, które strażacy nabyli własnym kosztem oraz hełmy, pasy i topory, które zakupiono z funduszy Kasy Straży, można powiedzieć, że jak na ówczesną rzeczywistość straż była świetnie wyposażona. Przy jednostce powstała również orkiestra, dla której zakupiono 14 instrumentów.

    W 1932 roku OSP Andrzejewo skontrolowana został przez Komendanta Wojewódzkiego Straży Pożarnych. Oprócz pochwał jednostka otrzymała 180 metrów węża i 12 hełmów. Przed II WŚ naczelnictwo straży przejął Jan Kamiński. Podczas działań wojennych w latach 1939 – 44 doszczętnie zostało zniszczone Andrzejewo, a wraz z nim drewniana remiza i sprzęt pożarniczy. Zginęło też wielu członków Straży. Ponieważ czasy były trudne, kolejne zebranie organizacyjne zwołano dopiero dwa lata po wojnie, w roku 1946. Zebrano na nim także pierwszą składkę członkowską. Uzbierano tym sposobem 3000 zł. Wkrótce zakupiono drewniany barak, który pełnił rolę remizy. Był on jednak w złym stanie; pozbawiony dachu, okien i drzwi. Nowym naczelnikiem został Hipolit Świerżyński.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   W roku 1947 zdołano wyremontować barak, a kolejnym naczelnikiem mianowano Kazimierza Raczyńskiego. 

Rok później remiza była całkowicie wyremontowana i doprowadzona do stanu użyteczności. Zakupiono wówczas pompę i kilka węży.

    W 1950r. OSP Andrzejewo wzbogaciła się o wóz strażacki z gumowymi oponami i komplet węży gaśniczych, a w roku następnym Komenda Powiatowa Straży Pożarnych przekazała dodatkowo pompę mechaniczną wraz z kompletnym wyposażeniem.

W latach następnych dokupiono podstawowego sprzętu podręcznego oraz elementów umundurowania. Rok 1952, to także czas reaktywacji Zespołu Teatralnego OSP, który w pierwszym roku istnienia wystawił sztukę zatytułowaną „Mundur swatem”. Kolejny rok przenosi następne przedstawienie pod tytułem „Przygody Wojaka Szwejka”, a w latach następnych m.in. „Latarnika”, „Moralność Pani Dulskiej”, „Wujaszek”.

     W roku 1956 jednostka wzbogaciła się o przydziałową, nowoczesną pompę M-80, wraz z kompletnym wyposażeniem oraz, przede wszystkim, o pierwszy wóz pożarniczy GM-Star-20. Między rokiem 1966 a 1969 zaplanowano budowę nowej remizy strażackiej. W międzyczasie stary, wysłużony barak, który pełnił rolę remizy, został sprzedany, a sprzęt gaśniczy przechowywano w pobudowanej na ten cel szopie. Zezłomowano również wóz pożarniczy (GM-Star-20), a jego miejsce zastąpił nowy - „Żuk”.

      W 1967 roku rozpoczęto budowę nowej strażnicy, która ukończona została w roku 1971.       W 1972r. wybrano nowego naczelnika. Został nim Tadeusz Matel. W tym czasie podjęto pierwsze kroki do ogrodzenia wybudowanej niedawno remizy strażackiej, ułożeniu betonowych chodników oraz odmalowania części obiektu.

     Rok 1974 przyniósł kolejne zmiany. Najważniejszą jest wymiana wysłużonego wozu pożarniczego „Żuk”, na nowocześniejszy i praktyczniejszy „Star 25 GSBAM”, który w 2007r. został przekazany innej jednostce OSP.