Stanisław Wyszyński

1 kwietnia 1876r. w Gaci nad rzeką Bug, urodził się Stanisław Wyszyński. Rodzicami Stanisława byli: Piotr Wyszyński i Katarzyna Powierz.

Wychowywał się w okolicy Łochowa, gdzie jego ojciec, Piotr zakupił majątek. Był do tego niejako przymuszony (Piotr), gdyż władza zaborcza zabroniła mu przebywać w rodzinnych stronach, za przeciwstawianie się rusyfikacji unitów. Unici zamieszkiwali nie tylko Białoruś, Wołyń i inne regiony, ale także Podlasie, rodzinne ziemie Wyszyńskich. Właśnie w ich obronie stawał Piotr Wyszyński, narażając się tym samym na represje.

Stanisław pasjonował się muzyką. Ponieważ miał ku temu predyspozycje, postanowił poświęcić się studiom muzycznym. Od 1891 do 1895r. uczył się śpiewu i gry na organach w kościele kamieńczykowskim, pod czujnym okiem tamtejszego organisty, Alojzego Serwatki. Śpiewał też w chórze parafialnym. Później pobierał nauki również u innych organistów. Zwieńczeniem nauki było uzyskanie, po pozytywnym zdaniu egzaminów, tytułu organisty.

Pracę znalazł Stanisław w Gałkówku koło Łodzi. Tutaj niestety, podobnie jak ojciec, popadł w niełaskę zaborcy i musiał się przeprowadzić. Droga prowadziła do Prostyni, gdzie podjął pracę organisty. Niebawem poznał i poślubił swoją parafiankę Juliannę Karp. Ślub miał miejsce 4 maja 1899r.

Państwo Wyszyńscy przeprowadzili się niebawem do Zuzeli, gdzie niebawem narodził się im syn, późniejszy Prymas Polski, Stefan Wyszyński.

Kardynał Wyszyński wspominał ojca:

„Wiele razy znajdowałem mojego Ojca, którego Bóg obdarzył głęboką religijnością i darem modlitwy – właśnie tutaj, przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej. Tu spędzał chwile wolne od licznych prac przy budowie kościoła. Nie rozumiałem wtedy, dlaczego mój Ojciec tyle czasu klęczy przed tym obrazem. Dziś to rozumiem, bo widziałem, że był wierny darowi modlitwy do ostatnich swoich dni.”

W 1910r. Wyszyńscy przenieśli się do Andrzejewa, gdzie Stanisław otrzymał posadę organisty w miejscowym kościele.

Chora Julianna niebawem zmarła (13 października 1910r.), a Stanisław pozostał sam z dziećmi.

Przez ostatnie dwa lata życia mieszkał u syna Stefana w Warszawie. Zmarł w wieku 94 lat 15 lutego 1970 roku.