Jerzy Rostkowski

Jerzy Rostkowski urodził się 8 lutego 1919r. w Mianowie (folwark w parafii Andrzejewo) jako syn Stefanii Malinowskiej i Wojciecha Rostkowskiego. Miał pięcioro rodzeństwa. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej rodzice odesłali młodego Jerzego do Gimnazjum prowadzonego przez oo. salezjanów w Różanym Stoku koło Grodna a następnie na studia w Państwowej Wyższej Szkole Gospodarstwa Wiejskiego w Cieszynie. Edukację jednak przerwał wybuch II Wojny Światowej. W kampanii wrześniowej brał udział jako ochotnik, służąc w Podlaskiej Brygadzie Kawalerii. 24 września nastąpiło rozwiązanie Brygady, a Jerzy znalazł się wraz z rodziną u krewnych w Warszawie. Tam też spotkał spadkobiercę wieczystej dzierżawy młyna w rodzinnym majątku Mianowo, od którego uzyskał pomoc w przedostaniu się za granicę. Tym sposobem znalazł się w dobrach Lucjana i Józefy Moniuszko w Sabniach koło Sokołowa Podlaskiego. Ponieważ właściciel majątku, prawnik Lucjan Moniuszko był poszukiwany przez Niemców, przekazał opiekę nad majątkiem Jerzemu, który pełnił w nim funkcję rządcy. W grudniu 1939r. zachorował na gruźlicę, którą udało się wyleczyć dopiero w latach 70 – tych. W czerwcu 1941 został aresztowany przez Niemców, ale dzięki staraniom Józefy Moniuszko uwolniono go następnego dnia. Powrócił do rodzinnego majątku, który wkrótce upaństwowiono. Znowu dla Rostkowskich nie było miejsca w Mianowie. W roku 1950 Jerzy ukończył studia wyższe na Wydziale Rolnym w Olsztynie, po których oddelegowano go do pracy w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w Krasnem (powiat makowski). W Krasnem Jerzy Rostkowski poznał swoją przyszłą żonę Halinę Nurzyńską. W 1956r. Rostkowscy przeprowadzili się na stałe do Makowa Mazowieckiego. Rostkowski objął stanowisko kierownika, a później dyrektora tamtejszego PGR – u. W latach 70 – tych przeszedł na rentę, a później emeryturę. Zmarł 11 grudnia 1991r. Pochowany został na cmentarzu grzebalnym w Makowie Mazowieckim. W ludzkiej pamięci zapisał się jako dobry i uczciwy człowiek.

Anchor 2

Anchor 4