top of page

 

 

             

 Ołtarze

 

 

 

       W kościele andrzejewskim znajduje się pięć ołtarzy. Wszystkie wykonane z drewna. Dawny, złocony i posrebrzany ołtarz główny uległ zniszczeniu, a jego miejsce zastąpił nowy z roku 1701, odnawiany i uzupełniany w roku 1724. Obecny pochodzi z roku 1730 (około), ale został znacznie przerobiony i uzupełniony w roku 1884. Do tego w 1891r. został uszkodzony w wyniku pożaru. W centrum ołtarza znajduje się obraz przedstawiający Wniebowzięcie NMP, a w jego zwieńczeniu obraz św. Bartłomieja. Początkowo w centrum ołtarza znajdował się obraz św. Bartłomieja malowany na desce z pierwszej poł. XVIII w. Oba z końca XIX w. Umieszczono na nim rzeźby: św. Andrzeja trzymającego w ręku ryby i Bartłomieja trzymającego nóż i książkę. Rzeźby ustawiono na cokołach pomiędzy filarami ok.1730r. Obie w stylu barokowym. Nad bramkami bocznymi znajdują się postacie św. Piotra i Pawła, co do których wiadomo, że głowy wykonał (zapewne w roku 1884) Antoni Panasiuk z Warszawy. W górnej kondygnacji usytuowane są rzeźby, pochodzące z czasu powstania ołtarza, przedstawiające św. Katarzynę i św. Barbarę. W zwieńczeniu ołtarza na gzymsach znajdują się anioły i putta (aniołki w postaci nagich dzieci) oraz św. Michał Archanioł miażdżący stopą diabła. Tabernakulum wykonano zapewne z roku 1884. Pierwotne, nieistniejące już, było pozłacane i malowane, na murowanej mensie, w centrum ołtarza, „drewniane, dobrze na zamek zamykane”.

 

Przed ołtarzem, w niedzielę i święta, podczas mszy paliła się niegdyś srebrna lampa oliwna. Stały również cztery cynowe lichtarze i dwa srebrne świeczniki. Ażurowa, barokowa lampa wieczna z końca XVII, będąca unikatowym zabytkiem w skali Mazowsza została zdjęta sprzed ołtarza przez ks. Podbielskiego i już nie wróciła na swoje miejsce.

 

W dolnej części ołtarza, pod Tabernakulum namalowany był pelikan karmiący młode w gnieździe z cierni. Obecnie zamalowany. 

 

W 1985r. przed ołtarzem stanął nowy, marmurowy stół ofiarny. Poprzedni (?), drewniany stał w dolnej kondygnacji wierzy, do roku 2011.

 

       Ołtarze boczne zostały wystawione w roku 1810 dzięki staraniom proboszcza Karola Arenda, kanonika płockiego i pułtuskiego. Wykonane w stylu rokokowym, ustawione analogicznie parami, w nawach bocznych, z rzeźbami puttów na gzymsach.

 

      W lewym ołtarzu znajduje się rzeźbiony krzyż z Matką Boską Bolesną i św. Janem Ewangelistą (wykonany przez A. Panasiuka w 1890r.) i obraz św. Józefa. Rzeźby umieścił na ołtarzu ks. prob. Józef Mierzejewski po usunięciu zeń obrazu

 

      W prawym ołtarzu umieszczono obraz Matki Boskiej Różańcowej ze św. Dominkiem i Katarzyną Sieneńską (jest to kopia barokowego obrazu z Czyżewa). Obraz wykonany został przez Andrzeja Rzepczyńskiego w 1812r. i odnawiany w latach 1966-68. Matkę Boską i Dzieciątko ubierano niegdyś w suknie srebrne z w. XIX, a sam obraz zasłaniany był identycznym obrazem malowanym na desce (widocznym w czasie obecnym). W 2013r. odkryto na nowo dźwignię, która podnosi obraz główny i tym samym odsłania znajdujący się za nim obraz malowany przez Rzepczyńskiego.

 

W zwieńczeniu ołtarza znajduje się obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.

 

Przy filarach międzynawowych znajdują się kolejne dwa ołtarze: prawy ufundowany przez Stanisława Bojanowskiego, z obrazem św. Antoniego Padewskiego (początek XIX w.) i św. Barbary u góry. Ołtarz pierwotnie malowany był w jasnoniebieskim kolorze, z pozłacanymi elementami zdobniczymi.

 

Przy lewym filarze stoi ołtarz, w którego centrum znajdował się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej (z 1966r), a obecnie Chrystusa Miłosiernego. Ten ołtarz również był pomalowany na kolor jasnoniebieski i posiadał złocone zdobienia. Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej został przeniesiony do mniejszego ołtarzyka w kaplicy poświęconej Matce Boskiej Częstochowskiej i kardynałowi Wyszyńskiemu. 

 

 

bottom of page