Kopiec w Paproci
4 sierpnia na polach Andrzejewa, Pęchratki i Paproci Dużej, nieopodal tej ostatniej miejscowości rozegrała się bitwa, stoczona przez żołnierzy z harcerskiego pułku piechoty z Dywizji Ochotniczej gen. Hallera. Przeciwnikami były bolszewickie wojska Tuchaczewskiego.
201 ochotniczy pułk piechoty już 27 lipca posłany został na linię frontu. Harcerze stanowili 80% stanu osobowego tego pułku, dlatego miał prawo nazywać się „harcerskim”.
1 Dywizja Ochotnicza w sile 201pp, pod dowództwem pułkownika Włodzimierza Zagórskiego wypełniła wyznaczone zadanie. Ochroniła odwrót 1 Armii, kiedy ruszyła ofensywa Frontu Zachodniego – jednego z głównych frontów bolszewickich. Front Zachodni nie był byle jakim, niewielkim związkiem taktycznym; na początku 1919r. stanowiło go ponad 81 tysięcy żołnierzy.
W 1920r, po zakończeniu walk na froncie rewolucyjnym z „białymi” Litwinami, Estończykami, Niemcami i Polakami na Kresach Wschodnich bolszewicy mogli przerzucić swoje główne siły na kierunek Polski. Ku podbojowi Europy i świata.
