Szkoła Podchorążych Piechoty

Pod koniec lipca tego roku (2020) w Muzeum Kresów i Ziemi Ostrowskiej w Ostrowi Mazowieckiej, miała miejsce prezentacja najnowszej książki Jerzego Dąbrowskiego, pt. „Szkoła Podchorążych Piechoty. Zarys historii”. Wydawcą publikacji jest właśnie www.muzeumkresow.pl

Poniżej fragment, zachęcający do zapoznania się historią "komandosów" z Komorowa, których podziwiał cały świat:

„Za właściwy początek Szkoły Podchorążych Piechoty uważa się szkołę, zorganizowaną 28 sierpnia 1917 roku (dla tych, którzy zgodzili się złożyć przysięgę) pod egidą Wehrmachtu, zarządzeniem niemieckiego generała Hansa Hartwiga von Beselera, jako Naczelnego Dowódcy Polskiej Siły Zbrojnej (Polnische Wehrmacht).

Utworzony został kurs aspirantów oficerskich w składzie dwóch plutonów po 30 słuchaczy, w koszarach w Ostrowie Łomżyńskim – Komorowie (nazwa Ostrowi Mazowieckiej w czasie zaborów) w budynku koszarowym (pierwszym w kierunku Ostrowi) przy szosie ostrołęckiej. Komendantem mianowano żołnierza I Brygady (historyka wojskowości) kapitana Sztabu Generalnego Mariana Kukiela, który pierwszym rozkazem z dnia 2 września 1917 roku wprowadził nazwę: „Szkoła Podchorążych”. Kpt. S. G. Marian Kukiel pełnił tę funkcję do 11 listopada 1919 roku, a instruktorem był w tym czasie ppor. Marian Porwit i oficer nauczyciel por. Eugeniusz Elzenberg oraz kpt. M. Mozdyniewicz.

Po wielu latach, gen. dyw. Dr M. Kukiel, tak wspominał te czasy (artykuł w Orle Białym Nr 145/1976r.):

„Było z kim współżyć i do kogo się przywiązać w tym osławionym – Wehrmachcie, który był naprawdę elitarną kadrą Wojska Polskiego”

Szkoła ta miała siedzibę w Komorowie, chociaż w czasie od 29 września do 3 listopada znajdowała się w Zegrzu w koszarach południowych, gdzie warunki były znacznie gorsze. Szkoła miała dać oficerów dla nowo powstającej, organizowanej przez Niemców armii polskiej. W tym czasie Józef Piłsudski był internowany przez Niemców w Magdeburgu, a legioniści którzy nie złożyli przysięgi, zamknięci w obozach w Beniaminowie i Szczypiornie. (…)

W początkach sierpnia 1918 roku został podany przez Szkołę dokładny program, który obejmował przedmioty praktyczne i teoretyczne. Do przedmiotów praktycznych zaliczono wyszkolenie osobiste, wyszkolenie dowódcy oraz wyszkolenie ucznia, jako podoficera funkcyjnego i jako instruktora, natomiast przedmiotami teoretycznymi były: dzieje wojskowości, geografia wojskowa, taktyka, służba polowa, terenoznawstwo, umocnienia polowe, naukę o broni, wojskowe prawo karne, organizacja wojska, zasady służby oficera, karabiny maszynowe, higiena, nauka o koniu, język niemiecki lub rosyjski.”