Święto pułkowe 71 pp.
W kwietniu 1930 roku Marszałek Józef K. Piłsudski zmienił datę święta pułkowego 71. Pułku Piechoty z Zambrowa. Wcześniej obchodzone było dnia 26 maja, ale data nie była precyzyjna i stąd dowódca 71pp. płk. dypl. Roman Borzęcki poprosił o jej zmianę. O szczegółach dowiedzieć się można z rozkazu Marszałka Polski. Marszałek Piłsudski w lipcu 1930 roku przyjął honorową, pamiątkową odznakę 71pp, a wkrótce potem zatwierdził zmianę daty święta 71pp. Poniżej wyciąg z Dziennika Rozkazów Ministra Spraw Wojskowych nr. 13/30, punkt 143, na temat zmiany daty święta pułkowego:
Do 1930 roku 71 pułk piechoty obchodził swe święto pułkowe w dniu 26 maja dla upamiętnienia dnia 26 maja 1919 r., w którym to dniu ogłoszony został pierwszy rozkaz pierwszego dowódcy 20 pułku strzelców polskich, późniejszego 144 pułku piechoty strzelców kresowych, a obecnego 71 p. p.
Dzień ten nie był dniem faktycznego powstania pułku i nie pozostawał w związku ze świetną tradycją bojową pułku, a przez to nie odpowiadał swemu celowi.
Uroczyste obchodzenie święta pułkowego ma w pierwszym rzędzie na celu wzbudzenie w obecnie pełniących służbę żołnierzach wysokich cnót i zalet żołnierskich na przykładach bohaterskiego wysiłku i poświęcenia, zaczerpniętych przedewszystkiem z historji bojowej własnego pułku, a następnie uczczenie pamięci tych, którzy krwią swą przelaną wspaniałą tradycję bojową pułku tworzyli.
Z tych właśnie względów data święta pułkowego winna być datą tego dnia, który w historji bojowej pułku zapisał się złotemi zgłoskami.
Z pośród licznych walk 144 p. p. S. K., obecnie 71 p. p. wyróżnia się zaciekłością, pełnią bohaterskiego wysiłku i wytrwałością osiągniętych wyników bój pod Szłapaniem, stoczony w dniach od 25 do 26 września 1920 roku.
Bohaterskie te boje rozpoczęły się w okresie, gdy przed frontem własnej armji (4-tej) sowiecka czwarta armja stawiła zacięty opór, a bolszewicy pod osobistem dowództwem Trockiego rozpoczęli ofenzywę na północ od błot pińskich.
Oddziały 18 dywizji piechoty, wśród których znajduje się 144 p. p. S. K. forsownym marszem poprzez lasy, bagna, moczary i piachy, często o głodzie (tabory nie mogły nadążyć wysiłkom maszerujących kolumn i pozostawały w tyle) zdążają ku rzece Prypeci i w dniu 25 września 144-ty pułk, jako czołowy pułk 35 brygady dociera do Lubiąża, gdzie po raz pierwszy w tej akcji przychodzi do starcia z oddziałami 4-tej armji sowieckiej.
Opór wojsk rosyjskich ułatwiony został znacznie przez naturalne zabezpieczenie z obu skrzydeł: z jednej strony znajduje się jezioro, z drugiej – bagna. Most na Prypeci spalony. Posuwanie się oddziałów 144 pułku odbywa się wzdłuż drogi, znajdującej się pod celnym obstrzałem artylerji sowieckiej. Brawurowy atak oddziałó1) 144 pułku powoduje wyrzucenie nieprzyjaciela z zajmowanych stanowisk. Mimo zaciekłego oporu przeciwnika decydujący atak na bagnety, poparty nadzwyczaj celnym ogniem 4/18 pap. prowadzi do natychmiastowego opanowania szeregu punktów; w wyniku zaś tej bohaterskiej akcji zajęta zostaje o godz. 17 dnia 15 września wioska Szłapań na północnym brzegu Prypeci.
W ciągu nocy z 25 na 26 września nieprzyjaciel, usadowiony na otaczających miasto wzgórzach przechodzi dwukrotnie do kontrataku, nacierając przeważającemi siłami na oddziały 144 p. p. S. K. Pomimo śmiertelnego zmęczenia całodniowym bojem, pułk odpiera krwawo ataki nieprzyjaciela, przyczyniając mu poważne straty.
W wyniku tych walk nieprzyjaciel pod wieczór 26 września wycofuje się w kierunku na Mokre i Janów.
W ten sposób bohaterskim wysiłkom żołnierzy 144 p. p. S. K. zawdzięczać należy w dużej mierze rozproszenie oddziałów nieprzyjacielskich, broniących linji kolejowej Brześć nad Bugiem – Pińsk oraz zdobycie tej magistrali kolejowej, zajęcie stacji kolejowej Janów, położonej na tej linji, zdobycie 2-ch pociągów z lokomotywami, dużych ilości materiału wojennego, większej liczby karabinów maszynowych i wzięcie do niewoli przeszło 2000 jeńców.
Te właśnie bohaterskie czyny 144 p. p. S. K., tworzące jedną z najpiękniejszych kart w historji wojennej pułku – stanowiły jeden z zasadniczych motywów, dla jakich podjęta została inicjatywa dowództwa pułku w sprawie zmiany daty święta pułkowego.
Z inicjatywą tą wystąpił dowódca 71 p. p. (dawnego 144 p. p. S. K.) w lutym 1930r.
W piśmie, skierowanym do Szefa Gabinetu Pana Ministra Spraw Wojskowych przytoczone zostały podane powyżej motywy oraz prośba zatwierdzenia nowej daty święta pułkowego – 26 września.
W dziesiątą rocznicę bohaterskich bojów pod Szłapaniem, w dziesięciolecie zwycięskiej orężnej rozprawy o zagrożoną przez wraży najazd niepodległość Państwa – obchodzi pułk po raz pierwszy swe wielkie święto, składając hołd i czcząc pamięć poległych bohaterów w dniu 26 września, dniu krwi i chwały.
